29-10-2010 Hooggevoeligheid altijd wel zo gevoelig ?
Hooggevoeligheid
Er worden boeken vol over geschreven, en handreikingen te over voor mensen en kinderen die hooggevoelig zijn. Er wordt dan ook altijd gepraat over de gevoeligheid van deze mensen, hoe ze hun omgeving als bedreigend kunnen voelen en daardoor emotioneel /geestelijk of lichamelijk helemaal uit balans kunnen raken en constant door prikkels niet lekker in hun vel kunnen zitten.
Ik zie bij ons twee soorten hooggevoelige mensen. De eerste groep dat zijn de mensen die inderdaad helemaal uit balans kunnen zijn en hun leven beïnvloed wordt door de innerlijke onrust en de overvloed van prikkels . Maar de tweede groep mensen herkend niet eens dat die hooggevoelig is, en zal dan ook niet snel een boek vinden waarin beschreven staat hoe daar mee om te gaan.Dat zijn namelijk de mensen die steeds minder of niet meer voelen, en vooral vanuit hun hoofd (moeten) leven. Laat ik eerst beginnen met de eerste groep.
1 Uit balans door hooggevoeligheid:
Stel je voor, ik ben net klaar met eten, mijn huisje netjes opgeruimd en ik verwacht vier gasten. Alle gasten hebben een reukorgaan, die erg belangrijk is om ons te beschermen en op te pikken wat er in onze omgeving gebeurd, zoals ook onze andere zintuigen, behoort die te functioneren zodat ons lichaam en onze ziel op tijd kan reageren als er iets bedreigends is of wanneer er iets in de buurt is wat we nodig hebben. Het zijn hele primitieve onderdelen van de mens, de zintuigen.
Stel je voor, ik ben net klaar met eten, mijn huisje netjes opgeruimd en ik verwacht vier gasten. Alle gasten hebben een reukorgaan, die erg belangrijk is om ons te beschermen en op te pikken wat er in onze omgeving gebeurd, zoals ook onze andere zintuigen, behoort die te functioneren zodat ons lichaam en onze ziel op tijd kan reageren als er iets bedreigends is of wanneer er iets in de buurt is wat we nodig hebben. Het zijn hele primitieve onderdelen van de mens, de zintuigen.
Nu even terug naar mijn huisje, de eerste gast komt binnen. “Gezellig” zegt hij, lekker een bak koffie met je drinken. Aan het huis is niet te zien dat we net gegeten hebben, maar deze gast ruikt het ook niet want zijn reukorgaan functioneert niet.
Dan komt de tweede gast binnen. Deze snuft een keer en zegt vrolijk “Hey heb je gekookt?” Deze gast, ruikt in een seconde dat je wat gekookt hebt.
Dan hebben we de derde gast, deze heeft een reukorgaan van betere kwaliteit, je kan het sensitief noemen. Hij komt binnen, snuffelt en vraagt aan je “heb jij net wat met Kerrie gemaakt?” hij ruikt dus niet alleen dat er iets gekookt is maar kan zelfs de ingrediënten onderscheiden.
Dan komt de laatste gast, deze heeft een zeer hoog ontwikkelt reukorgaan, hij trekt de deur open en slaat verschrikt en met grote ogen zijn handen voor zijn neus en mond. De prikkels van de geuren komen als een wervelstorm binnen en heel zijn lichaam slaat op tilt, het liefst wil hij direct vluchten uit dit huis, want zijn hersens kunnen al deze prikkels totaal niet onderscheiden laat staan verwerken!
Dan komt de tweede gast binnen. Deze snuft een keer en zegt vrolijk “Hey heb je gekookt?” Deze gast, ruikt in een seconde dat je wat gekookt hebt.
Dan hebben we de derde gast, deze heeft een reukorgaan van betere kwaliteit, je kan het sensitief noemen. Hij komt binnen, snuffelt en vraagt aan je “heb jij net wat met Kerrie gemaakt?” hij ruikt dus niet alleen dat er iets gekookt is maar kan zelfs de ingrediënten onderscheiden.
Dan komt de laatste gast, deze heeft een zeer hoog ontwikkelt reukorgaan, hij trekt de deur open en slaat verschrikt en met grote ogen zijn handen voor zijn neus en mond. De prikkels van de geuren komen als een wervelstorm binnen en heel zijn lichaam slaat op tilt, het liefst wil hij direct vluchten uit dit huis, want zijn hersens kunnen al deze prikkels totaal niet onderscheiden laat staan verwerken!
Dit verteld dat ieder mens uniek is in zijn beleving.
Als we dan kijken naar iemand die op emotioneel gebied zeer hooggevoelig is dan zal daar op deze manier eens naar kunnen kijken:
Je zit samen in een restaurant, gezellig. Druk gebarend en bijna ruziënd komt er aan het tafeltje naast jullie een koppeltje zitten.
Je zit samen in een restaurant, gezellig. Druk gebarend en bijna ruziënd komt er aan het tafeltje naast jullie een koppeltje zitten.
- Je kijkt even op en gaat direct door met je gesprek. ( niet gevoelig)
- Je kijkt naar de mensen die naast je neerstrijken en zegt tegen je gesprekspartner “jeetje ik denk dat ze ruzie hebben” en je pakt het gesprek weer op en stoort je er verder niet aan. (gewoon gevoelig)
- Of kan je door dat koppeltje maar moeilijk meer je gesprek oppakken en word je steeds afgeleid ? (gevoelig)
- Je wordt zo ontzettend ongedurig vanbinnen en je wilt het liefst opstappen , weg van hier, je wordt helemaal kriegel en het lijkt of je zo de boosheid van die personen naast je door je heen voelt gaan. Je avond is verpest en je kan er nog lang onrustig van blijven zelfs als de buren het na 10 minuten wel weer bijgelegd hebben.
Op deze manier probeer ik uit te leggen dat hooggevoeligheid ook erg lastig kan zijn en voor mensen die het niet zo ervaren ook moeilijk is om te begrijpen. Belangrijk is dat je goed voor jezelf zorgt, je kan altijd een ander tafeltje vragen, of rustig weer naar buiten stappen om aan de geur te wennen die in huis hangt. Hiermee om leren gaan is niet gemakkelijk vooral als het erg extreem is, maar als je deze hooggevoeligheid ook als kwaliteit kan gebruiken dan kan je er ook echt plezier aan beleven. Ik zeg het ook altijd tegen mensen die zich spiritueel willen ontwikkelen, weet waar je aan begint want mensen die zo geboren zijn kunnen daar echt heel veel last van hebben, want hooggevoelig zie ik ook als spiritueel ( persoonlijke innerlijke ervaringen die je in verbinding brengen met het hogere of met dat wat buiten je is) . Want je ervaart alles in zijn totaliteit, je ruikt niet alleen iets maar je ziel springt op en neer van de prikkels, en je adrenaline giert door je lijf. En dat is hetzelfde gevoel als dat je plots een energie in je eigen buurt voelt, die je niet ziet maar wel voelt. Zoals vele kinderen doen.
Je leven kan er ook erg lastig door worden. Wij leren mensen om hier beter mee om te gaan en het positief te gaan gebruiken, ook zorgen we door het indalen dat niet alleen dat wat sterk ontwikkelt is ( gevoel, ruiken, horen, zien …..) altijd in beweging is maar dat de overige onderdelen die in je zitten en minder gebruikt worden ( spreken, spontaniteit, creativiteit…) in beweging komen. Als je hooggevoelig bent op de emoties van andere mensen dan zou je je erg onrustig in je buik of hartstreek kunnen voelen, als je in balans bent dan hoeft al dat voelen niet op één plek te blijven hangen maar zal het verdeeld worden, en kan je je wel uitspreken of stap je wel een metertje opzij.
2 De “ik voel niets meer” groep:
Wat ik uit ervaring kan vertellen is dat er bij ons veel mensen komen die juist niets voelen, maar wel heel erg goed hun koppie koppie kunnen gebruiken vaak verantwoorde banen hebben of in een leven zitten waarin ze alle verantwoording op zich (moeten) nemen. In alle soorten en maten kom je ze tegen. Het is mij opgevallen in alle trainingen die hier gegeven worden, en alle consulten die voorbij komen dat er veel mensen ons opzoeken die juist in eerste instantie niets met spiritualiteit hebben, niet eens weten wat chakra’s zijn en eigenlijk ook liever met beide beentjes op de aarde blijven staan, zoals wij dat ook graag willen. Ze zitten vast en hebben gehoord of gezien dat wij best wel wat goeds teweeg brengen. Velen zijn moe en kunnen niet meer vooruit komen, zowel lichamelijk als emotioneel/geestelijk.
Mijn ervaring is dus dat deze grote groep mensen juist heel hooggevoelig zijn! Voor degene die mijn boek en de methode kennen, weet je ook dat het indalen van de zielsenergie het allerbelangrijkste is in een mensen leven, je ziel wil binnen in een goed lichaam zitten om iets moois van het leven te maken en van deze wereld.
Degene die als kind of in hun leven moeilijke dingen meemaken of trauma’s tegen komen, daar gebeurd zoveel in het lichaam, waardoor de zielsenergie een soort kortsluiting krijgt en terug trekt naar het hoofd toe, het is te eng daar beneden! Er zit pijn en verdriet, het kan stuk gaan en we kunnen ziek worden. Nee hoor, boven in het bolletje is het veilig dan kan ik alles overzien. De zwaartekracht en de epifyse zorgen er wel voor dat je wel weer afdaalt en als de innerlijke pijn dan door tijd of verwerking minder wordt dan zal de ziel toch weer voorzichtig naar binnen gaan, maar telkens als er wat in het lichaam gebeurd dan schiet alles weer naar het hoofd om vervolgens weer in te dalen.
Moet je je voorstellen dat je als kind hooggevoelig bent, de hele dag door voel je allerlei prikkels binnen komen, je lichaam is dan weer verdrietig omdat je moeder verdrietig is, is dan weer bang omdat je ziet dat de juf de klas niet aankan en angstig is. Ook voel je steeds energieën en sferen in huizen, je slaat telkens op tilt als kind. Door de overgrote drukte van het leven wordt het ook steeds erger. Je kan je voorstellen dat je ziel op een gegeven moment niet meer af wil/ kan dalen. Omdat het telkens geconfronteerd wordt met een over geprikkeld lichaam vol emotionele lichamelijke pijnen/prikkels.
Het lichaam wordt hierdoor wat statisch zoals je ook als je bang zou zijn ineen zou krimpen, je houdt je adem in en je probeert niets meer te voelen, je hoofd en ogen zijn alerter dan ooit, van bovenaf kan je precies zien wat er op je af gaat komen.
Dat is velen overkomen, en ik zie dan ook dat juist degene die echt niets meer ( denken te) voelen en daardoor ook steeds minder empathie op kunnen brengen of zich helemaal afsluiten voor alles wat om hen heen gebeurd, hele hooggevoelige mensen zijn. Ze zijn hun bezieling kwijt in hun werk en zien alles wat ze opgebouwd hebben steeds meer als last dan iets wat geweldig is.
Als deze mensen dan weer indalen , dan gaan ze ook weer het innerlijke plezier voelen, de behoeftes en natuurlijk ook weer die hooggevoeligheid en dat is wel wat eng, het lichaam en de geest zullen nog een tijd lang elkaar aan blijven kijken alsof het vijanden zijn, maar met wat wilskracht ( en wie heeft dat niet als die al jaren voor anderen gezorgd heeft met opgeheven hoofd) zal je door de VivoFonto methode heel erg ver komen!
Als deze mensen dan weer indalen , dan gaan ze ook weer het innerlijke plezier voelen, de behoeftes en natuurlijk ook weer die hooggevoeligheid en dat is wel wat eng, het lichaam en de geest zullen nog een tijd lang elkaar aan blijven kijken alsof het vijanden zijn, maar met wat wilskracht ( en wie heeft dat niet als die al jaren voor anderen gezorgd heeft met opgeheven hoofd) zal je door de VivoFonto methode heel erg ver komen!
Het is dan ook geweldig om mee te maken dat deze groep mensen weer stromingen gaan voelen in hun hart of de overige programma’s die in ons lichaam zitten, maar daarnaast is het ontzettend hard werken om weer te gaan vertrouwen op alles wat binnen in gebeurd, en niet alleen op datgene wat er in het hoofd gebeurd. Dat is vaak ook ruzie tussen het hoofd en hart.
Al bij al zou ik daarom willen zeggen dat je niet per definitie niet hooggevoelig bent als je meer in je denken zit en steeds minder of niets meer voelt voor je omgeving. Voor mij is het juist een teken dat er zielsangst zit om te leven en om weer in volle verbinding te staan met het hele aardse beleven.
Tot slot overdenk ik me toch dat ik enorm veel respect heb voor al diegene die aan zichzelf werken en in aan het dalen zijn. Om in eerste instantie een mooier leven te creëren voor zichzelf maar daardoor ook prachtige kwaliteiten zal gaan gebruiken om wat goeds te doen voor de wereld, totaal bezield !! Of ze nu weten/voelen dat ze hooggevoelig zijn of dit weer aan het herontdekken zijn, ik weet dat het kei hard werken is. Stralende ogen van beleven of het nu verdriet/mededogen of liefde/geluk is, dat noemen we leven !!!
Jolanda