13-5-2010 Ontkoppelen van relaties
Zielsmaatjes en relaties.
Veel mensen komen op een punt in hun relatie waar ze gaan ontdekken dat hun relatie niet meer is wat het is, en nemen een stap om afscheid te nemen. Iedereen doet dat anders, de ene vind een nieuwe liefde, de ander maakt maanden ruzie of iemand ontkoppelt abrupt. Dan zijn er natuurlijk relaties die tot ontdekking komen dat ze er allebei achter staan en proberen als vrienden uit elkaar te gaan.
Maar dat ontkoppelen gaat vaak niet zo gemakkelijk en mensen hebben vaak problemen met dit proces. Als er kinderen zijn is het al moeilijk genoeg omdat je toch telkens elkaar ontmoet. Aan de deur via een mail of een telefoontje. Want je moet toch met elkaar in een goede verhouding zijn voor de kinderen. Maar draait het daar wel om, of is het een gemakkelijke reden om toch met elkaar in verbinding te zijn. Verdriet onrust, toch nog intiem met elkaar zijn terwijl er al een nieuwe relatie bij een van beide is ontstaan met een ander. Toch altijd maar die aantrekkingskracht om in verbinding te blijven. Ruzie is niet alleen een probleem maar vooral het aandacht trekken. Ik heb jou nog nodig !
Er zitten vaak patronen, er wordt ook niet zoveel over gesproken want velen schamen zich er ook voor. Je hebt een nieuwe vriend maar toch krijg je nog smsjes en gesprekjes met je ex. Dat kan toch niet? Je hebt duidelijk gekozen dat je een heel eigen leven wil en kijkt er naar uit en dan zit je daar alleen in je nieuwe flatje en voelt je radeloos dat je ex een uitje heeft met nieuwe mensen. Bitterglimlachend zeg je tegen hem/haar veel plezier hé vanavond. Want tsja jullie zijn toch niet meer bij elkaar en jij hebt net een nieuwe opbloeiende relatie, je gunt je ex een mooi leven. Maar wat borrelt daar toch? Het gevoel zegt heel wat anders. Je denkt na, waarom blijf ik toch contact zoeken, maak ik ruzie of wil steeds maar weten wat de ander doet, terwijl ik ook weet dat het mezelf pijn doet of jaloers maakt.
Ik denk dat dit soort einde vooral voort komt uit hoe je elkaar hebt leren kennen. Vele relaties beginnen vanuit één punt………………..”we begrijpen elkaar” “ we weten hoe het is om niet gelukkig te zijn en nu maken we elkaar gelukkig” . De meeste relaties beginnen omdat er een soort van herkenning is. Als je 16 bent en je komt uit een gezin waar je niet gehoord word en je krijgt een partner die van thuis uit niet gewend is om te communiceren dan herkennen ze dat van elkaar. Of er wordt niet veel gevraagd binnen de relatie aan elkaar en dat is gemakkelijk omdat je dat zo gewend bent of je zegt juist in ieder geval tegen elkaar , wij gaan met elkaar communiceren want dat is wat we miste.
Als je 45 bent en je krijgt een relatie dan zullen er ook weer herkenningspunten zijn waardoor de relatie ontstaat. Je hebt beide een relatie gehad die niet naar je luisterde en vind het geweldig dat deze partner dat wel doet. Jullie hebben het over dezelfde dingen. Je hoort ook ontzettend vaak dat er vooral begrip van de ander is wat er jaren niet geweest is van de omgeving. Jullie lijken op elkaar en hebben veel dezelfde gedachten en behoeftes. Meestal heb je ook heel veel hetzelfde meegemaakt.
En dan gaat zo een relatie over, op wat voor manier ook en dan is het zo moeilijk om over te stappen op een ander leven, je blijft maar hangen, er zijn mensen die zelfs na 2 jaar nog steeds een vervelend contact hebben met hun ex. Of een seksueel contact terwijl er al andere relaties spelen. Of er zijn na een jaar nog steeds woordenwisselingen over geld of de kinderen. Er komt maar geen rust.
Niet alleen het ontkoppelen met een levenspartner loopt vaak stroef maar vooral ook de ontkoppelingen van hartsvriendschappen zijn ontzettend moeilijk.
Ik zou het zo uit willen leggen zoals ik daar tegen aan kijk, want er zijn ook genoeg relaties die over gaan en die na 3 maanden uitgevochten zijn en ieder hun weg gaan met goede afspraken ze ontkoppelen veel sneller. Wat is nu het verschil ?
Zielsverwanten!
Je moet je voorstellen dat je geboren wordt met een doel om een prachtige reis te maken op deze aarde. Je bent nieuwsgierig want je weet dat je vooral heel veel mag en zal leren van deze reis. Je wil nieuwe dingen ontdekken zodat je straks aan het eind van de reis een stuk rijker geworden bent met ervaringen voor je ziel.
Dapper stap je het vliegtuig in, het leven begint. Al heel snel merk je dat als je uitstapt en kennis maakt met je medereizigers dat je anders bent dat alle anderen een donkere huid heeft en anders spreekt. Je krijgt een gids en die spreekt een beetje gebrekkig Engels met moeite begrijp je wat hij bedoeld. Je leert snel en je nieuwsgierigheid overwint de onwennigheid van al die donkere mensen. Alle nieuwe dingen die op je afkomen zijn niet gemakkelijk, je moet op de grond slapen en je krijgt vreemd eten, weken aan een stuk kan je je maar zo nu en dan wassen, en je merkt dat je toch wel heimwee hebt naar je bad en bed. Maar zo dapper als je bent ga je door, je merkt ook dat de mentaliteit van deze mensen niet altijd tactisch is want als er wat is schreeuwen ze en begrijp je ze niet altijd. Je voelt je wel eens eenzaam.
Zo is het werkelijke leven ook, je wordt geboren en je maakt zoveel mee wat je nog niet helemaal begrijpt, je snapt niet waarom mensen niet aardig zijn of je begrijpt maar niet waarom je ouders ruzie maken. Je bent bang voor nieuwe dingen, maar er blijft iets in je nieuwsgierig en dan komt de tijd dat je iemand gaat ontmoeten…..we gaan terug naar de woestijn:
Je hobbelt in de jeep voort, je bent ondertussen wel wat gewend geraakt aan het rare leven hier en dan plots komt er een jeep voorbij waar je een blanke persoon in ziet zitten. Je hart slaat over ineens is daar een herkenning. Want jij bent ook wit en in al die tijd heb je niemand meer gezien die je aan thuis herinnerd. Je spoort de chauffeur aan dat hij sneller moet en op een rustplaats hoor je de witte persoon iets in het Nederlands zeggen. Nu wordt het helemaal mooi!!! Het is iemand van mijn eigen land, je enthousiasme zorgt ervoor dat je contact gaat leggen, je gaat in gesprek en de ander is ook ontzettend verrast dat jij een Nederlander bent. Ook is deze persoon net als jij al ontzettend lang met deze reis bezig en is het heerlijk om op zijn Hollands met elkaar te kunnen kletsen. Uit het dialect blijkt dan dat je uit hetzelfde dorp komt en nog wonderlijker uit dezelfde straat…………wat een herkenning. Jullie gesprekken lopen vlot want jullie weten allebei wie meneer Jansen uit de straat is en welke lantaarnpaal het niet doet. Jullie halen jeugdsentiment op want het pleintje wat nu verloederd erbij ligt was vroeger het speelveld vol plezier.
Jullie kiezen ervoor om samen door te reizen. Er worden wat mooie Afrikaanse mensen losgelaten want twee gidsen is niet nodig en jullie kunnen samen ook heel veel voor elkaar krijgen. Ook wordt er één Jeep achter gelaten want het is niet nodig 2 vervoermiddelen. De reis van de relatie begint. Het is prettig want omdat jullie elkaar zo goed begrijpen hoeven jullie ook steeds minder te zeggen, veel gebeurd vanuit een weten. De veiligheid van jullie afkomst word een soort fundering. Deze reis doen jullie samen en heel veilig.
Er komen steeds minder nieuwe dingen bij, jullie rijden telkens hetzelfde rondje. En iets in één van de twee of allebei komt telkens naar boven…………..ik was toch aan een spannende reis begonnen? En nu lijkt het of ik het alleen maar kan hebben over Holland en over wat er was. Onze ogen zijn gesloten en we zien niets meer om ons heen. We zijn druk met de kinderen die we op onze reis hebben gekregen en waar we onze verantwoording over hebben, maar wat doe ik nu zelf? Dit zijn gedachten die er zomaar kunnen zijn. Je kijkt rond nog steeds zie je alleen maar Afrikanen jullie voelen je wel veilig bij elkaar want de cultuur ben je toch niet echt helemaal gaan begrijpen, misschien als je toen doorgezet had en niet deze reis verder was gegaan met deze partner dat je dan toch wel meer contact had kunnen krijgen. Je gaat piekeren. Hier en daar zie je nog meer blanke mensen voorbij komen maar je merkt dat je het ook geweldig vind als ze engels spreken.
Dan komt de tijd dat de relatie je niet meer brengt wat je nodig hebt en voor de ander ook niet het is ook wel lastig dat jullie samen met één auto moeten doen want als een van de twee niet goed nagedacht heeft en niet op tijd getankt of er klapt een band dan hebben jullie beide een probleem, je kan er niet meer tegen en de ander is het ook helemaal zat. Je maakt een keuze samen of alleen. De jeep wordt geparkeerd recht voor een groot stuk oerwoud. Jullie weten dat je ieder je eigen reis gaat maken. Maar jongens wat is dat moeilijk zeg, want je gaat alles loslaten wat vertrouwt is. Jullie waren zo sterk in deze wereld waar alleen maar mensen wonen die je toch niet begrijpt. Jullie hebben elkaar zo hard nodig gehad omdat jullie dezelfde taal spraken en dezelfde koffie lekker vonden. Jullie hebben elkaar ontmoet op het moment dat het leven onwennig en naar was, en misschien zelfs wel bedreigend.
Je stapt op een eigen plekje dat oerwoud in, samen met een nieuwe relatie of met je kinderen. En misschien wel helemaal alleen, dapper vol emoties. Maar je fundering los laten is hetzelfde als een huis wat gebouwd word op los zand, zo een gevoel. En telkens ga je een stukje het oerwoud in en zorgt ervoor dat je de ingang blijft zien, want stel dat deze relatie of dit pad niet goed loopt wat moet ik dan? Of wat denk je van de gedachten “ ik heb mijn partner te kort gedaan, ik heb medelijden want ik laat hem/haar achter in een donkere wereld, het is mijn schuld” . Je hoort een gil en je holt snel weer naar het begin punt waar jullie elkaar loslieten om te zien of je nodig bent. Je laat je nieuwe relatie met de mond vol tanden achter en je kiest er even voor om toch maar te checken of het wel goed gaat.
Het valt niet mee, het is moeilijk het is als een ouder of een broer/zus verliezen, veiligheid. Ja hoor zelfs de ruzies en onhebbelijkheden zijn eigen geworden. Maar het kan evengoed zijn dat je blij en gelukkig dat oerwoud in huppelt, verlost ! Eindelijk je eigen weg eindelijk je reis voortzetten, jezelf zijn en ontdekken. Maar de ander die achtervolgt je, die is bang en wil je niet uit het oog verliezen. Telkens hoor je het kraken van de takken rondom je heen en je bent super alert en je voelt je niet veilig.
Het is een groot proces veel mensen zijn op zoek naar zielsmaatjes, zielsrelaties. Maar vaak is de relatie die niet meer goed loopt de zielsrelatie. Daar zat veiligheid in, daar herkende je het bekende. Maar de ziel heeft er van nature voor gekozen om nieuwe dingen te ontdekken dus ook nieuwe relaties, niet waar een boel herkenning in zit of waar je je alleen maar veilig in kan voelen. Want zeg nu zelf, had je niet in iedere relatie of in de relatie waar je nu in zit vooral in het begin alleen maar herkenning en een goed gevoel? Voor velen is het nu tijd dat er nieuwe stappen gezet worden, nieuwe zielen ontmoeten van verschillende culturen en continenten. En voor al diegene die op zoek zijn naar het ultieme geluk wat relaties betreft wil ik toch even zeggen dat de relatie met jezelf op de eerste plek moet komen staan om te weten wat je wil en wat je zoekt. Heb je iemand nodig die je aanvult of heb je iemand nodig die ondersteund. Ben je serieus en stil en heb je juist een lachebek om je heen nodig? Als je dat niet gewend bent en je komt uit een serieus gezin waar altijd rust is dan kan dat heel vreemd en onwennig zijn en zal je misschien juist altijd zulke mensen ontlopen. Dat past niet bij mij. Maar je hebt nog niet ontdekt of het werkelijk niks is of dat je alleen maar bang bent voor het nieuwe. En voor die lachebek die continu onderweg is ben jij waarschijnlijk het rustpunt. Dan voel jij je nuttig en mag je zijn wie je bent en de ander is blij jou zo nu en dan eens wakker te maken…
Deze zware ontkoppelingen gebeuren niet alleen met partners maar ook binnen hartsvriendschappen, jarenlang kunnen er onrustige gevoelens blijven hangen! Dit proces kan door het behandelen van de chakra's ondersteund worden omdat de ontkoppelingen dan rustig aan op gang komen op een hele natuurlijke manier. En je veel beter weer bij jezelf kan blijven......